[ italik ]
Bak oğul! Bu dünya faklarla dulu
Bataklıkta açan gül'e aldanma!
Ve üryan yaratmış yaratan kulu
Perdeyi gererken tül'e aldanma!

Âdap bilmeyenin hali haraptır
Üzümün suçu yok, çarpan şaraptır
Güzellik dediğin, gözde seraptır
Vahayı gösteren çöl'e aldanma!

"Dost başa, düşmanlar ayağa bakar"
Namerde sır verme başına kakar
Görünmez bir ateş elini yakar...
Altında kor olur, kül'e aldanma!

Olgunluk zamanı, ellili yaşlar
Otuz'da, yerine oturur taşlar
Dönülmez hatalar gençlikte başlar
Ergenlik denilen yel'e aldanma!

Zenginin kesesi haramsız dolmaz
Doğrunun bağrında gülleri solmaz
Çok lafın yarısı yalansız olmaz
Düstur'u bilmeyen dil'e aldanma!

Ararsan bulursun bütünü cüz'de
Önünü görmeyen tökezler düz'de
Bir tatlı tebessüm yok ise yüz'de
Gamzede, cezbeden çil'e aldanma!

Albaba der ki; geç sağı, solu
Akılla bulursun en doğru yolu
Rögardan beslenir ırmağın kolu
Bendine sığmayan sel'e aldanma!


Fak: tuzak
Üryan: çıplak
Düstur: genel kurallar, ilke
Cüz: bütünü oluşturan bölümlerin her biri
Rögar: kanalizasyon bacası

[ /italik ]