kelimeler maden uykusunda
harfler yıkılmış duvar sessizliği
hanesine çığlıklarla sürüldük şiirin
yüzüldük yeniden
bir kaç ölü dize kaldı içimizde nesimi'den
bilmem kaç hecesidir gecenin
çağır yıldızları yağmurları ve en çılgın atları


yüreğimiz tan'k eziği
içimiz zenci ve militan bir çağın kalıntısı
kara kara çentikler atıyor
akan günün meâline
soyuna cinayet koklatan bir katilin
iki gözü arasından fırlamış dürtüyle
sakat kalmış aşkın kahır kamçısı
nedensiz bir intikam ittifakı dünya


işte ılık bir nehir yatağı yüzlerde
işte güneşten ürken bir demet çiçeğin bozlak serinliğinde
işte cinnetin cennetinde
uzayıp giden ihanetler silsilesi


besbelli gözünü döndürmüşler imgelerin
sol göğsünü mesken tutmuş canavarın
adresini soruyor birileri


işte kendi fenerinin lehçesinde yitirilmiş mimber aydınlığı
işte koynunda ıssızlığı ve sapayı taşıyan bulut kervanları
bütün gülücükleri melez olan
bir yaz'ı kuraklığı
kayıp bir lahit bataklığı dudaklarında


zamana not düşüyor yine
siyah çelenk/ budanmış çiçek cesetleri
usanmazsan uyumaktan
renginden bir kanlı ihtilal daha fışkıracak
eksik olmayacak yine matem kapılardan


sen tarihin
ve sen kitapların söyleyemediği
kurumuş bir düşün başucunda
ovaları-dağları en acemi ç'ağrıları
sen dağ sırtlarını gökgürültüsüyle ovacak bilinç


eskidi kuş sesleri
zemin de eskidi kederinden
bir enkazımız bile kalmayacak bu gidişle
hadi Işıl ışı harfler savursun toprağa ismin
gel bu şiire su ver sen de
yeşillensin cümle âlem



_boran