Yalnızlık

Bugün yine sahil-i kalbe vurdu tenhalık,
Dalgalar sükût içinde, kayalarda bir hıçkırık.
Bir pençe-i firkat ki, ruhu eyler perişan,
Elem, hicran ve hasret; gözde yaş, dilde figan.
İskelede bekleyen o vapur, ya vuslat ya firak,
Lakin bilirim ki; Sensizlikten daha zordur uzak.
İç içe geçmiş bir sır, bu bendeki garip hal,
Yanındayken başlar özlem, sanki her an zeval.
Bilirsin ki her kavuşma, ayrılığın eşiği,
Gözyaşıyla nurlanır gönlün sönmez ışığı.
Bir tutam ateş düşer, hüzün sarar her yanı,
Daha gitmeden arar gözlerin o Sultanı.
Umut sahilinde beklerken bir necat gemisi,
Nuh’un sancağı gibi, siler pası ve isi.
"Kenan" olup boğulmak var bu isyan bahrinde,
Ya da özüne dönmek, bu nefsin seferinde.
Yalnızlık bir parçan değil, aslında aslındır,
Mutluluğa giden yol, senin en son faslındır.
Kendinden geçip de Hak ile Hak olduğun an,
Ne "ben" kalır ortada, ne "sen", ne de o liman.
Anlarsın ki ey gönül, derman arama dışarda,
Yalnızlığın dermanı, yine o Gizli Yar'da.