(Şiiri küstürmeyelim. Baya ara vermiştik.)

BEN GÖNÜL KIRMAM

Şu mahzun kalbime vurmayın yeter,
Vursanız, yine de ben gönül kırmam.
İstemem makamı, o değil derdim derdim,
Verseniz, yine de ben gönül kırmam.

Ne kıskançlık ne kin, barınmaz bende,
Zenginlik, mal ve mülk değildir önde.
Ben böyle diyorum, siz aksi yönde
Görseniz, yine de ben gönül kırmam.

Sızlasa tenimin bütün azası,
Sayarım kem sözü, 'üslup kazası."
Hakkımda umumca idam cezası
Verseniz, yine de ben gönül kırmam.

Üzülürüm elbet, bende de can var.
Korku var sevinç var hep heyecan var. Kaderde yazılı bir serencam var
Yorsanız, yine de ben gönül kırmam.

Gerçeğin tespiti, sanmayın "övgü"
Kitabımda yoktur, nefret ve sövgü.
"Bunlar insandaki bir kısır döngü"
Derseniz, yine de ben gönül kırmam.

"Gönül koyar derler, dostu dostuna."
Laf mı denir doğru lafın üstüne?
Girilmez izinsiz bağa, bostana.
Girseniz, yine de ben gönül kırmam.

Konunun özüdür, anlayıp demek,
Gözümde kutsaldır her türlü emek.
Yenilmez davetsiz bir lokma yemek
Yerseniz, yine de ben gönül kırmam.

Maddeye dönüştü insanlık tümden,
Çay bile kendine pay ister demden
Kırılmaz her gönül efkârdan, gamdan
Kırsanız, yine de ben gönül kırmam.

06.09.2023/Konya