....
ellerim boşlukta
gözlerimde senden kalma bir çiy tufanı
ölü boşluklara çığlıklar diken
senden sonra öğrendiler
bu el'amanı
soluğumla çatışan bu harami dumanı

öyküsünü kuşların bildiği sadece
senden habersiz açan her çiçeğin
kokusunu yok sayıyor vatanım

senden sonra
saplandı ıslıklar yere
bütün renklerini susturdu mevsimlerim
Issız limanların yalnızlığı biriktiren avare duruşuna
kalbimin tek sesli koro alfabesinden
çırpınışlar devirdim sana
adressiz adı konulmamış direnmelerle
adının değdiği her yere


senden sonra
ceylanlar indi çeşmesine gözlerimin
ıslatmışım tüm yaşamı
adım adım kefen biçildi adına sözcüklerin
akar mıyım bir gün senin de damarlarından
sen miydin o
dalgın bir denizin şehlâsından dönmeyen

nöbetler deviriyorum sensizliğin girdabında
yer ve gök üstüme çöküyor
ne hiddetli bir ihtilaldir bu
kurbanını bakışlarından tanıyan


uyan artık
savur gözlerini
efkârı lanet kusar şarkıların
çarpışmayan hiçbir nota kalmadı dilimde


yegâhtan bir neva gizini söyletir ruhuma
dinle gözümün atlası
yüzümün suluboya kırmızısı coğrafyası dinle
birazdan için çınlar belki de
sen miydin o çizgilerimdeki ırmağın kederli nakşı
tazelenen kıvılcımların semazen başı


hangi lehçenin moru ihanet etti gözlerine
en uysal dalgalarla gel yine
bir daha çağla
b'aktığın yerlere beni de sürükle




_boran