Bazen bitti dersin, bitiremezsin,
Acılar duyarsın gayet derinde.
Gideni geriye getiremezsin,
Yüreğin yarılır birkaç yerinde.

Halden anlamayan, yaranı deşer,
Yorgun kelimeler dilinden düşer,
En yakın dostların mezarın eşer,
Pişmanlık dökülür alın terinde.

Daima soğuktur dağlar, yüceler,
Üzerine çöker kâbus geceler,
Kolayca çözülmez bu bilmeceler,
Kan yaş akıtırsın gözün ferinde.

Ummadığın yerde gelince taşlar,
O anda kalbinde bir acı başlar,
Dilde sitem düşer, çatılır kaşlar,
Elbette yılarsın düşman şerrinde.

Gurbet mi, sıla mı, fark edemezsin,
Ayağın tökezler, düz gidemezsin,
Yutarsın öfkeni, kin güdemezsin,
Hüzne boğulursun günün birinde.

İster akıllı ol, istersen delir!
Akıbet meçhuldür, kim neyi bilir?
Düze çıktım derken bir kurşun gelir,
Kızıl güller açar belki ser’in de.

Sabri Koca