Başımda kavak yelim,canda can olan ey yar
Sevdamda ilkbahardın,artık güzüm değilsin
Özgürsün benden yana,var da yalnızlığı sar
Bakma yürek yarama,artık sızım değilsin

Ey sevgili gidersen,kalırımıyım sanmıştın
Giderken mendil attın ,alırımıyım sanmıştın

Habersiz gidişlerde,dalımdan gül kopardın
Bir gün görmesen bile,bana kapris yapardın
Yıldızları sayardık,dizlerime yatardın
Alnıma yazılmıştın ,artık yazım değilsin

Ey sevgili kaybolsan,bulur muyum sanmıştın
Sesin,nefesin uzak,bilir miyim sanmıştın

Bitirdin bende seni,gönül attı gümanı
Bende sabır kalmadı,artık gitmek zamanı
Söndürdüm ocağımı,arta kaldı dumanı
Çeker giderim senden,artık izim değilsin


Ey sevgili gidersen ölürmüyüm sanmıştın
Sen gidersen ardından gelirmiyim sanmıştın


Gözlerim kan revandı,uyku haram olmuştu
Gidişin bir depremdi,içte yaram olmuştu
Gündüzüm güneş görmez,gece karam olmuştu
Ne yüreğim,ellerim,artık gözüm değilsin

Ey sevgili ağlarken,siler miyim sanmıştın
Gönül hicranla yanar,güler miyim sanmıştın

Sözler seninle başlar,seninle son bulurdu
Bir an yüzünü assan,şarkı yarım kalırdı
Ayağına taş deyse,derdi beni alırdı
Dilimde hep sen vardın,artık sözüm değilsin

Ey sevgili gül iken,solar mıyım sanmıştın
Suyu çekilen gölüm,dolar mıyım sanmıştın
H. Işık.