Topraktan var olup biz bu dünyaya;
Kâinattan ibret almaya geldik.
İlham için bakıp yıldıza, aya;
Sevgi deryasına dalmaya geldik.

Muhammet aşkıyla candan severek,
Yunus'un eliyle hırka giyerek,
Mevlâna diliyle sözler diyerek;
Gönül kapısını çalmaya geldik.

Yaratandır bunca rızkı bahşeden,
Ekerek, biçerek bağdan, bahçeden,
Helalinden bize verilen yerden;
Kısmetimiz neyse bulmaya geldik.

Kibirden, hasetten uzak durarak,
Gönülden gönüle köprü kurarak,
Nefis denen şeye zincir vurarak;
Ruhumuzla insan olmaya geldik.

Erenlerle aynı yoldan giderek,
İlimle irfanı bilmemiz gerek.
Sadece Allah'a secde ederek,
Namazı huzurda kılmaya geldik...

Hakikat ilmini okuyup, yazıp,
Sabır taşlarını tespihe dizip,
Cahillik çöpüne bir çukur kazıp;
Faydalı ilimle dolmaya geldik.

İbretlik tabloyu etrafa saçan,
Kışın dökülerek baharda açan,
Yağmurda ıslanıp rüzgârla uçan;
Kuru yaprak gibi solmaya geldik.

Dünyada günahkâr bir kul olarak,
Felaha götüren yolu bularak,
Olup bitenlerden bir ders alarak;
Hayatın zilini çalmaya geldik.

Tövbeyle günahı silene kadar,
Doğruyu, yanlışı bilene kadar,
Şu yalan dünyada ölene kadar;
Bir ömür misafir kalmaya geldik.

[ italik ]Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)[ /italik ]