14.6.2019 01:33:03
İçime dökülmüş tüm kan zehir
Şarapnel parçalarından insanlar yapıyorum.
Aksada bulanık akıyor nehir
İçine betondan demirden insanlar doldurduğum ölü bir şehir.
Ben tanıyorum kuşları karincaları
Akasyalardaki kuğuları
Onlar beni tanımıyor
YÜrkeğimde kocaman bir pota
EEridikçe dağlanıyor demir.
Küçülüyorum en suskun baharlarda
Şefkatini aradığım annem yok yanımda
Yine geceye bıraktım
Hazirandan bir geceyi
Şair yüreğim tipırtısini duyar yağmurun.