Çok soğuk bir kış günü, bırakmıştık elleri;
Hiç aklına geldi mi, n’olacak diye halim?
Esiyordu o demler, başta kavak yelleri;
İnsanlıktan çıktım ben, gel de bir gör ahvalim…

Sen aklıma düştükçe, bir tuhaf oluyorum…
Canım çekildi sanki, gün be gün soluyorum!
Ciğerlerim daraldı, zor nefes alıyorum;
Öyle çöktüm ki sorma, kalmadı hiç mecalim…

Bence sevmek yeterdi, aşık olmak şart değil!
Bu aşk denen illetin, davranışı mert değil!
Keşke tanışmasaydım, hiç çekilir dert değil!
Yaktı bu sevda beni, karardı istikbalim…

Öyle harcadın ki yar, hem bozuk para gibi…
Sözünün değeri yok, dirhemsiz dara gibi!
Nasıl aldattın beni, aynen müdara gibi;
Yaptıkların reva mı, söyle bana a zalim…

Neler çektim ben neler, vefasızın elinden?
Bağlayamadın beni, zülfünün tek telinden!
Farkı yok gözyaşımın, coşkun bahar selinden!
Anlatamadım sana, bir türlü arzuhalim…

Geçmiyor sensiz günler, geçmiyor bir an bile…
Dinlemez asi gönlüm, bir kere aman bile!
Barındırmaz ki beni, en büyük liman bile;
Şimdi anladın mı yar, şu hal-i pür/melalim?

Karaman-2019/06

Halil Şakir Taşçıoğlu