bu sekme bünyeye zarar
içim şiirden renkler almıyor
dolu kapların duvardan dünyası
en son hangi kahveli gözlerde
ölüp ölüp dirilmiştik


yok tam ondan gülümsemedim
saksılardan bahçeden otlardan
ne zaman bitti bilinse
eve dekarasyon yontulayan gölgeler
yazsaydın böyle başlayabilir bitirebilirdim
kalın sert boğan bir bağın
çimenler açtığını zamanından
beğendiysen senindir
anlatır alınları kara kaplı ciltler


olduğu kadar yarınsızlık
kiloyla karanlık satmıyor tezgahlar
ve o yılışık al beniler
seni çağrıştırıncaya dolduğu kadar
uykulu çıplaklıklar içinden
içlerden geçen o ince iplikler
uçurtmalarını unutmuş çocuklar bulutlarını
ayakları onları bulamayacak


dudaklarımız arasına ciddiyet var gibi
yok konuşmazsan bitmez
her göğsün söz yutan kuyusu
içsinler hadi duman doğursunlar
gereksiz eşyalar yanaklarından aksın
önem görülen koşular ağrısından
dün yarına yağmur tanelerde
ıslanıp dökülecek nasılsa




immortalis - patagon