Yüze gülen dünyanın, tebessümünden bıktım!
Başım alıp yollara, düşmek geçer içimden…
Tükenince takatim, naçar boynumu büktüm;
Çok değişti insanlar, hepsi başka biçimden…

Azaldı umutlarım, beşerin atisinden!
Ne tam ahalisinden, ne de bir zat/isinden…
Baykuş sesleri gelir, tüm harabat/isinden;
İflas etti insanlık, şahsen benim açımdan…

Deveyi yutana bak, boynunda hamutuyla…
Minareyi çalıyor, hem de karton kutuyla!
Soyulacak bir kaldı, mevtası tabutuyla!
Nedir ki bu doymazlık, sorsan o da geçimden…

Komşuyu, komşusuna ortak gören ey Resul!
Biz komşuyu hallettik, bir görsen usul, usul…
Sıra, birbirimize geldi artık velhasıl;
Terazi, metre, akçe, hepsi benim ölçümden…

Adalet rafa kalkmış, insana saygı mı var?
Varsılı çeker alır, yoksulu baştan savar!
Ortaya sandık koyar, önünde beton duvar!
Desen ne bu yaptığın, der ki, bu da seçimden…

Riyakârlık diz boyu, kork sen yüze gülenden!
Ukala boğum, boğum, geçilmez çok bilenden…
Keyifli sesler gelir, erke yandaş olandan;
Seçende tüm kabahat, o da benim suçumdan…

Karaman-2019/05

Halil Şakir Taşçıoğlu