Gün doğanda karanlıklar yok olur
karanlığın aslı yok , aydınlığı özlerim
Sabahı bekleyan ay,bende seni izlerim
Karanlık yutan ışık,hep yolunu gözlerim

Yıldızlar dökülüyor ihtişamdan habersiz
sanki alem uykuda,bir ben nöbet beklerim

öter birazdan kuşlar, şafağın sevincinden
gün doğarken karanlık, yök olur kederinden.
Yağmura doymuş toprak, ne anlasın derdimden
sahraya sor sen beni, O anlar ahvalimden

kavrulmuş beldelere,bulutlar acır ağlar,
Yağmur tutar kaldırır,yanık tohumu yerden,
kurtulur sahra ehli,o elem kederinden.
Küfrün zulmü kararttı ,aydınlık beldesini
Ancak zahil olurlar adalet cevherinden

Açarsa insan oğlu, Hak nura sinesini,
Yök eder mübarek nur küfürün gölgesini

Mustafaoğlu ilyas........2010


Okuyup yorum ve eleştiri yazan tüm dost ve forumdaşlara,Selam ve saygılarımı bırakıyorum !