MOR MENEKŞELER

Sabahın çiğleri dokunur bedenine
mor renkli menekşelerin üstüne, damla damla
göğsünde açardı menevişli gül kokuları
sabahın seherinde sevgi varken
gizem dolu bakışlar arasında

suların serin gölgesine salınırken gözlerim
sevda damlacıkları üzerine yayılırken
kıvrılan kolları gibidir dalgaların
hasretine kavuşur sarardı bağrına
aynı menekşe kokularını
uzağından çağlayan sesi gelir
dudak ısırtırcasına öpüşler ardından
şelaleden düşerken sular
göz göz şimşek çakar gibiydi
bir beyaz bulut yükselirdi damlacıklar göklere
etrafa huzur verirken serinliği
gülümserdi mor menekşeler

saf kan bir atın şahlanışı, haykırışı yatardı
o siyah gözlerinde dinlenmiş olarak
yelesinden süzülen mağrur bakışları vardı
dağların eteklerine doğru koşarken o yağız atlar
gönlünde sevda çiçekleri sarardı
mis kokulu yeşil kırların, rüzgarında salınırken
mor menekşeler

hadi gülümse hayata
tertemiz akan nehirlerinde yıkanırken mehtap
berrak sularından içerdi tabiat
ayın şavkı düşerdi suların üstüne
yalnızlığını unutur gibi yutkunurken gece
karanlığın kaprislerine yenik düşmesine karşı
dinlenmiş olarak uyanır ve gerinir
gecenin bol oksijenli böğründen
mor menekşeler

sen de durma koş o yağız atlarım
kırların koynuna aç buket buket
uzan mor menekşem yaylalarında
senin de gönlünden geçsin baharlar
sarsın nemli bedenini tertemiz şu yaşam
aç kollarını sevenlerine gülümse artık
onlar da koşsun mutluluğa doğru
bak gör neymiş sevmek
hepsi de bu yaşam, yaşamak için değil mi ?
bırak dokunsun o sabahın serinliği
mor menekşem senin de bedenine...

Behçet Bük
mayıs 2019