Mazide, ne günler hatırlar insan
Yorulan gözlere, gelen fer gibi
Fidandan ağaca, giden bir öykü
Olgunluk mevsimi mi, o mevsim

Ayva çiçek açınca mı yaz gelir?
Yapraklar dökülünce güz geldiği gibi

Çıkarken hızlı, hızlı merdivenleri
Çıkamayıncamı kış
Ya ilkbahar, çiçeğe durmuş dallar
Ya da umut mevsimi
Yokluktan varlığa bir yol mu?

Dün, bugün, yarın hep yaşanacak mı?
Şu dağlarına kar yağan insanları
Görmemek insanlık mı?

Soruyu sorana, cevabı verene bak
Yozlaşmadan, yozlaştırmadan

Dili olsa, konuşsa şu dağlar yaylalar, ovalar
Ne derdi acaba?
Çiçekler böcekler

Ter içinde verilen cevaplar kimden gelirdi
Emekle, yoğrulmuş eller ayaklar
Maden ocağında, yaz, kış, belli değildir usta
Ekmeğini ordan, çıkarana sor

Yaşam döngüsü
Değişik gibi görünsede aynıdır, hepsinin aslıda
Ha fabrikada çalışan, ha bir bahçede
Güzel bakan gözler, güzel görür, güzelliği görür
Güzel yaşanmaya atanmış
Bir mevkisi olan Memurları hepimiz aslında

Cengiz AKSU