[ italik ]





dengini,
rengini bulamadan
nefes alamıyor insan,
demini alamıyor zaman



kesik
bir cümle oluyor bazen hayat omuzlarda
sussan yalan,
konuşsan kıyam



bazen de
geceyi emzirip
yalnızlık büyütüyor koynunda
bir serçe daha ölüyor şafağının kırıntısında


//


bir nehir misali
yeşil ve çıplak doğuyor önce insan yatağına
göz göz kirpikleşiyor zamanla ılıdıkça boy veren akıntısına
kızıl akıyor, coşuyor telaşı büyüdükçe de denizine, okyanusuna



ne zaman
perdesini aralasam düşlerimin
tülleşiyor, kelebekleşiyor penceremde izlerin
uçsuz, bucaksız dize oluyor imgeleşiyor varlığına şiirlerim



ilikliyorum geceleri sımsıkı gözlerime
sararıyor göğüme şelalenen yağmurların
asitleştikçe damla damla kırmızılaşıyor iltica yüreğim
baz aldıkça bakışlarını mavileşiyor, turnusollaşıyor devrimine ömrüm…






ilhanaşıcımayısikibinondokuz[ /italik ]