onca sene geçse de aradan
ne kadar seni unuttum desem de
aklıma geliyor ve ardından
bir sızı oluyor göğsümde

içimde bir yumruk gibi gözlerin
aklıma geldikçe ben bitiyorum
ayrılırken söylediğin son sözlerin
hatırına kendimden geçiyorum

her ne kadar inkar etsem de
seni her an hissediyorum
sen buna ayrılık desen de
ben içimde bizi yaşıyorum

biliyorum, asla dönmeyeceksin
ve gülmeyeceksin artık yüzüme
kokunu hissettiğim nefesin
zamanla dönüşecektir hüzüne

bitmek bilmiyor bu kara sevdan
her gece yarısı bir kâbus görüyorum
güneşi doğmamış bir sabahtan
sonsuz bir yolculuğa çıkıyorum

aslına bakarsan bu tükenmişliğin
sonunda kaçınılmaz olan yalnızlık
uğruna kaybolan saf benliğimin
sonunda dayanılmaz olan ayrılık

her nasılsa seni unutamasam da
bence bu alışılmış bir çaresizlik
her zaman senden çok uzakta
ve her zaman bir şeyler eksik..