Sislerin örttüğü okyanuslar gibi,
Kabaran en zorlu dalgası bende,
Sarı sis sırtını cama dayamış gibi,
Mahsunluk birikir penceremde...


Gittikçe siyahlaşan gecelerim gibi,
Kainatta ne varsa siyaha boyandı,
Mavisiz, dumanlı, gök yüzü gibi,
Bir o kadar kasvet kapıya dayandı...


Okulu yeni değişmiş mektepli gibi,
Hesapsız coştuğum, oldu sanırım,
Hayali gerçekleşmez umutlu gibi,
Zamanım, hiç şaşmaz aldanırım...


Güzelliğini övdüğümüz güller gibi,
Güzel yolda gidiş, gidişte diken var,
Sessizliğin içinde kapı gıcırtısı gibi,
Yüreğin acı sesi, kulakları tırmalar...


Uzak şehirden gelecek mektup gibi,
Beklemesi çok sürer, uzun, uzun,
Çiçekli bahçede tutan aksırık gibi,
Aşk, ömrünü uzatır ruhumuzun...


Mecnun’un Leyla’ya tutulduğu gibi,
Güzelliği görünce, dedim ben varım,
Bakışlar, kaçak-ürkek ceylansı gibi,
Sevmeye geldiğimi, anladı umarım...


Bulaşmayana sorun! Kolay oyun gibi,
Oysa içi boşluğa-hiçliğe dönüştürmek,
Aşkının odunda nice yanmışlar gibi,
Söylenen son söz; aşk buymuş demek...


Bakıp ta görmezlikten gelenler gibi,
Olmadık ki, ona lazım çok yalanlar,
Seveni sevmezler, destanlardaki gibi,
Dönüşü yok, bize zemherili akşamlar...



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.