[ italik ][ikiyanayasla]





artık bütün yağmurlar eylüle indi
ustam rüzgar kanatlı atlara bindi
can mezar toprağına not iliştirdi
pencere önün de bakarsın şimdi


en çok aşk deyince yanar yüreğim
sevda deyince sözlerim
gölgemiz silindi çocuk
sesimiz dindi


burada yatıyorum görmeye gel
bir kaç kat temiz defter getir
bi kaç başlanmamış kalem
marifetse şiirce duvar örmek

ne çok isterdim
tüm çocuklardan önce ölümü göremek



en çok dağ deyince kanar yüreğim
bulut deyince gözlerim
gece sessiz çocuklar
ve kimsesiz

tüm çocukların göz yaşı bu acı


benden habersiz yağmış yağmur
belki güzel şeyler düşleyecektim
belki öfkem olur sıçrayan çamur
duracaktım camın önüne içlenip


sigaramın dumanından bulutlar çekip
aklıma takılan şeylerden gemiler çizip
sellere salacaktım kaldırım kenarından
pencereye vuran damlalar darmadağın


bundan sonra sizin olsun aşıklar dağı
bundan sonra sizin olsun hayat ırmağı
bundan sonra kalmaz ki söylenecek sözü
ölüyorsa çocuklar mavi olmadan gökyüzü...