Günlerden bir gün görürsem seni,
Yüzüne bakmamak gibi durumda olursam,
Gözlerimi bakmamak için çevirsem ,
Yinede bu gözler seni arar seni.

Baharda , saçlarına papatyalardan taç yapacaktım.
Koşacağımız çayırlar çimenler olacaktı.
Su içeceğimiz derelerimiz.
Tamamen doğaldı benim sevgim.

Kirlenmemiş bir arı sevgiydi,
Hayali tamamen nevi şahsına münhasırdı.
Gıpta ile bakılacak değil de,
Kimsenin bizi konuşmayacağı alemdi.

Dereler, geçitler, kuşlar ağaçlar,
Nebatât bizim şarkımızı söyleyecekti.
Geçtiğimiz heryerin sakinleri,
Dua edip başımızdan aşağı çiçekler dökecekti.

Aradığım günleri derken,
Kötü bir haber geldi çattı,
Keremi yakan Aslı Kerem’ini bir daha yaktı.
Gerçekte de yaktı, çok fena yaktı.

Yüzü suyu hürmetine içilen sulardan,
Su gibi aziz ol , diye söylenilen güzel sözlerden.
Muzdarib kalan benim.
Benliğimi yitirmiş vaziyette
Ölümü beklemiş vaziyetteyim .

Tepeden tırnağa taradığım ayrıntılar,
Bana büyük çatlaklara neden oluyor artık.
Kriz anını yönlendiremeyen bir baba gibi
Silahı dayamış bekliyorum ölümü.

Kalbi ruha sıhhat verecekti derken,
Lâtif yüzü billur sesi birden kargaya döndü .
Kargaşalar içinde yoğrulurken
Ölümü bekleyen haller prensibi
Mezar başında seni bekliyordu