Belki yüreğimin cebinde sakladığım umuttur son çare kim bilir
Belki de hiç okunmamış bir kitabın sonuna konulan noktayım sadece

Sevgili,
nasılım diye eziyet etme kendine

Aklıma sığmıyor
gözlerimin cebinde sakladıklarım
Zıvanadan çıkmış
ıslak hüzünler örüyorum gecenin şavkına
Hiçbir lisana diz çökmeyen acılarımla

Yüreğimde,
ağrıyan ne hüzünler ördüm bilsen
Üstü başı kirli o kahrolası hoyrat zamanlarda
adı olmayan bir ayrılık çiçeği büyüttüm
dilimin uçarı kekemeliğinde ..


Susma sevdiğim,
kapatma gözlerinin kapısını
Sen, alal acele geçen bir aşkın
kolundan tutup sor beni bilinmezliğine
Yapma,
sensizliğin dünyasına bırakma
aşkın inancıyla düşle beni o kadar..

Pervazda,
sefil yoksunluğunda dengesini yitirmiş
bahardan kalma bir ayrılık olmasın aşk


İki yalnızlığı bir hasrete sığdırarak
Hüzün satan figüran sefaletimle
Gözleri çapaklı sabahlara sığınıp
Paçavra yüreğimin yırtık yerlerini yamıyorum
Özleminle hunharca kahrolurken
Asıyorum kirpiğimin çarmıhına
aklımın çekmecesinde kalanları

Şimdi
dudaklarımda, kırık bir şarkıdır rüzgarın fısıltısı
çocuk umutlu çıplak soluğumun bayramında
kirpiklerinin ucunda açan mor çiçekleri öpüyorum
dilimin buruşuk yerine derme çatma umutları saklayarak..


Uzak ihtimaller olsa da
ömrümün çekmecesinde kuruttuğum
mor çiçekli bir sabahla mülteci oluyorum sana
Çocuk avuçlarımın boşluklarına dolduruyorum
kokuna iltica baharları
Ve ölümün bir nüshasını katlayıp koyuyorum dilimin cebine


Dikkat et,
içinde kaybettiğim kendimden
geriye bir şey kalmasın
evrene sığdıramayıp yüreğime doldurduğum sevdam
düşündüğün kadar
seni düşünmekten vazgeçmediğimi bilesin

Peri Feride ÖZBİLGE
09 . 04 . 2014