Bu dünyada bir ağacım bile yoktu

Yaşama savaşım mücadelem çocukluğumda
gençlik yıllarımla devam etti

Olgunluk yıllarım benim için başarıda zirve yaptığım yıllardı

Kurduğum hayallerimin gerçekleştiği senelerimdi

Yapılanmayanları yaptığım
söyleyemediklerimi söylediğim zamanlardı

Gerçekleşmemiş hayallerimin teker teker gerçeğe dönüştüğü yıllardı

Öz benliğimden karakterimden ödün vermediğim

Dim dik sağlam iradeli karadeniz çocuğuydum

Büyüdüğüm yaşadığım yerlerden ailemle beraber

Geçim sıkıntısı yüzünden terk edip İstanbul’a gelmiştik

Çok ağlamıştım hep içimde ukte kalmıştı

Köyüme özlem duyardım hayaller kurardım

Köyümü kafamda sürekli hatırlar mutlu olurdum

İçinde oturamadığımız yeni

Üç katlı ahşap evimizi

Tarlalarımızı, ineklerimizi, çam ormanlarını arkamızda bıraktık

İstanbul’a geldik
her tarafında gökdelenler binalar betonlaşmış yapılar vardı

Burada ne tarla ne inek nede orman vardı

Su içecek çeşmesi bile yoktu

Ağaç yok kuş yok orman hiç yok

Keşke gelmeseydim diye geçti içimden

Doğada yaşasaydım

Bende doğanın içinde kalsaydım dedim kendime

Deniz, orman hayvanlarla iç içe bir yaşam bulsaydım

Yaşamı kana kana köyün çeşmesinden içseydim

Tarlasında domates, patlıcan yeseydim

Hayatın anlamını bütün benliğimde hissetseydim

Havasıyla, suyuyla, toprağıyla
topraktan fışkıran bereketiyle nimetiyle

Allah’ın bize sunduğu yaşamıyla

Keşke doğduğum köyde kalsaydım dedim kendi kendime

Orada okuyup orada yaşamımı devam ettirseydim

Daha mutlu olmazmıydım

Pişmanlıklarım, gözyaşlarım, keşkelerim

Boynu bükük terk ettiğim köyüm

Hep seni düşünüyorum