zulası yok hayatın
galası da
ağlıyorum ama
sileceği yok gözlerimin
yüzümü değdirdiğim her yüz elbette benim değil
gitmelerinde bir anlamı olmalı bence
en az gelmek kadar



ucunu bulabilsem
çözeceğim düğümü
vaktim olsa unutacağım ama olduğumu
sepya bir fotoğrafta
vücut bulduğumu unutacağım
acılarımı kibrit suyuyla yıkıyorum
nihavent makamında esiyor rüzgâr
efkâr derdini gizliyor



bu bir afet
bazılarına göre ıslak külfet
yoktan geldim
çoktan
hayat anlatılmayan lal umut
hayat sesi kısılmış sükut
gel uzağımda ki hasretim
gel demlenmeyen saadetim



sen şulesi gözlerimin
sen vuslatı ezberimin
ey aşkı girdabım
kül ekildi hicrana
eskidi ab u hayatım
ah aklı viranım
ah neşri isyanım
kelepçelenmiş acıya üryan ruhum



ey diri halime biçilmiş kefenim
ey nostaljik yelekenim
sorma seni gözlerimin haresine
elasına karasına sorma
beş vakit secdem
yarısı benden yarısı senden
yüreğimin zikri
aklımın fikri
beni sor ama yorma