[ italik ]Sattığım güle meftun sanmayın bahçevanım
Alı, moru verene, tezgâh serene bakın
Nefsiyle başı dertte bir âciz pehlivanım
Benliğini yerene, sırra erene bakın

Takılmadan zirvesi kibir kokan dağlara
Dolaşın mâziyi bir, uzanın tüm çağlara
Bir hiç'lik makamında kurulup otağlara
Nefrete gebe kalpten sevgi derene bakın

Mucizeyse aranan; kanın alı, akında
Musa'nın asasında, Nemrut'un helâkında
Kibiri Kibriyâya, Halık'a bırakın da
Bir terzi edâsıyla ağlar gerene bakın

Dağıtılmış payeler; onlarca usta, üstat
Bilen biri söylesin; kim kime vermiş ruhsat
Şayet "şu gökkubbede hoş sadâ" ise maksat
Her övgünün ardından kalbe girene bakın.

Dost olan doğru söyler; arz-ı hâlim îmasız
Ne "sözün abes" deyin, ne de "çok acımasız"
Silkelenip kibirden; vakt-i vedâ, sîmâsız
Sessiz sedasız gelip defter dürene bakın.

Madem ki Rahmân'a yâr, kitabına em dedik
Madem ki eksiğe ar, çağa bozuk dem dedik
Madem ki kulluk şiar, yegâne kıdem dedik
Emr-i Hakk'a râm olup ömür sürene bakın.

Mecit AKTÜRK
Berlin, 02.03.2019

Dost Kalemden İnciler;

'kuşlar kaderle uçar’ her şeyin sahibi var
Kimse yıkılmaz değil gökte durana bakın
Her kuyunun dibi var uçurumun kalbi var
Şu semayı direksiz yoktan kurana bakın

Elbruz.

Sonsuz teşekkürlerimle...
[ /italik ]