[ italik ]
Kimseye güvenim artık kalmadı,
Bir yerim vardı o da kalmadı,
Sırtıma hançeri birden sapladı,
Ardına bakmadan çıktı da gitti.


Onca yıl katlandım ağu aşına,
Bir gün sabretmedi hasta kocaya,
Babanız demedin oğlun kızına,
Kışta kıyamette yaktı da gitti.


Nasıl bunca zulüm nerde insanlık,
Evlatlar babaya yaptı haksızlık,
Bana reva mıdır böyle yalnızlık,
Acımadan bir de baktı da gitti.


Nice zaman yıllar güzel yaşadık,
Çocuklar hastaydı nasıl koşardık,
Hastane önünde çok sabahladık,
Hayırsız kapıyı çekti de gitti.


Zindana çevirdi bahar yazımı,
Yaşlılık deminde yaktı çıramı,
Rabbimden niyazım alsın ahımı,
Babaya tokadı çaktı da gitti.


Geldi karlı kışlar artık kapıma,
Duacıyım yalnız Yüce Mevlama,
Kimseler merhemi çalmaz yarama,
Mutluluk yuvadan uçtu da gitti.


Kaderimde varmış bu alın yazım,
Dertlerim çoğaldı yetmez ilacım,
Üç gün yatak ölüm Rabden niyazım,
Azrail silleyi attı da gitti.


Ölümdür en sonu herkes varacak,
Herkes ettiğini orda bulacak,
Hüdayi sonunda toprak olacak,
Başıma toprağı saçtı da gitti.


23.02.2019//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN