Cemre düştü havaya
Kuşlar döndü yuvaya
Gittin geri dönmedin
Gelmez bahar buraya

Düştüm ardından yola
Bakındım sağa sola
Gezmedik hiç kol kola
Gelemem bir araya

Geçmez gönüle sözüm
Aşk ile yandı özüm
Kül oldu geçti közüm
Yangın düştü yuvaya

Hasret beni göçürdü
Bulut gibi uçurdu
Dağdan dağa aşırdı
Yağdım durdum ovaya

Bir demet nergis aldım
Kokunu onda buldum
Saçlarında savruldum
Kokladım doya doya

Bülbül gül der yasında
Gönül aşk deryasında
Ummanın ortasında
El açtım her duaya

Şaban AKTAŞ
18.02.2019

Fotoğraf: Şaban AKTAŞ



Arsız ile hırsız sözden anlamaz;
Onun tek derdi var arsayla parsa
Vatana millete ne hayırı var
Kendi için yapar her ne yaparsa!

Yaptığını koyar isen yanına
Yakışmaz vatanla millet şanına
Gelir düşman girer bir gün kanına
Atatürk yolundan millet saparsa!

Adaleti mülkün temel taşı bil
Milleti bir bütün Türk Yurttaşı bil
Hak hukuk eşitlik elbet bu değil
Tek kişi bildiği gibi yaparsa?!

Milletini seven milleti bölmez
Kendi gibi bilir el gibi görmez
Cahil ile bağnaz menzile ermez
Hak deyip de batıl yola saparsa!

Gaflet ile doğru yoldan saptılar
Milletin varını ele sattılar
Kendi servetine servet kattılar
Aklı eren varsa hesap yaparsa?!

Şaban AKTAŞ
18.02.2019

KENAR SÜSLERİ

Ne ince işler yapılırdı eskiden
İlmek ilmek iğne oyası,
Dantel, kanaviçe, aplike
Nakış nakış, desen desen
Şimdi hepsi antika..

Kadınlarımız, kızlarımız
Dağda bağda kırda bayırda
Koyun kuzu güderken,
Mahallede gezerken
Dost akraba
Ahbap ziyaretlerinde
Oturduğu yerde
İçinde evinin
Bir yandan hoşça sohbet
Bir yandan örer, işler...

Her birinin elinde
Gergef, kasnak, tığ, iğne
El emeği, göz nuru
Çeyizi gelinlerin
Genç kızlık gururu
Yazması allı pullu
Düşünden işine
Doğasındaki uyumlu ahenk
Dökülür kumaşa rengarenk

Sevdiğine değer vermiş
Sevgiyi gergefe germiş
Yüreğini işler gibi
Kaç gece kaç gündüz.
Sevdiği için emek vermiş

Ah, geçti şimdi o devir
Elimizde bir cep telefonu
Değerini bilmeden
Akıp gidiyor zaman
Telef ediyoruz telef onu...

Bilmiyorlar sevgi nedir
Aşk nedir, dostluk muhabbet
Konu komşu ziyareti
Tükendi incelik
Nedir unutup gittik
Yabangülleri küskün
Baş yastığı küskün,
Sofra bezi, masa örtüsü
Her şey plastik
Yapay, yapmaca
Unutuldu eski oyunlar
Şimdi bir tek oyun var
Onun da adı "Köşe Kapmaca!"

Nasıl geçtiyse elime
Çok eski bir kenar süsü
Belki yatak çarşafı
Belki divan örtüsü
En az yetmiş yıllık ömrü var,
Dile geldi mazi
Parçalandı içim bu sabah;
Yıpranmış bir elişi
Çaput gibi lime lime
İnce ince duygular
Dökülüverdi dilime
Şiir oldu her kelime...

Her motifin bir dili var
Yöresi var, töresi var
Bir daha geçmez ele
Baktıkça aynasına mazinin
Herkesin kendini göresi var...

Saklamalı tümünü
Binbir çeşit elişi türü
Yokolup gitmeden
Yaşatmak gerek
Özümüzdeki kültürü...

Şaban AKTAŞ
17.02.2019 - 09.53



HER ŞEY ORTADA

Saklı kalan ne var ki
Ayan beyan ortada
Herkesin kimliği
Ruhu bakışından okunur
Ne ise fikri kişinin
Zikri de odur

Dili sussa,
Bedeni ele verir kendini
Kimin ne olduğu
Hâl ve hareketlerinden
Adım atışından
Bakışından
Yüz ifadesinden bellidir...

Boşunadır
Kimliğini saklama gayreti
Her nesne böyledir
Birbirine benzeyenler
Mıknatıs çeker gibi
Çekerler biribirlerini
Derviş dervişi tekkede
Hacı hacıyı Mekke'de
Arsız hayâsızı dakkada bulur
Kendine münasip
Lisan ile konuşur!

Dökülür sıvası, yıkılır duvar
Çünkü özü nemli
Bu iş vatan millet davası
Söylenenden ziyade
Yapılan iş önemli,
Aramızda çok çarık çürük var

Her yumurtadan civciv çıkmaz
Cılk da çıkar(!)
Sağlam değil her politikacı
Kimi milletin baş tacı
Kimisi huyu tüyü pis
Hakaret yağdırır durur
Hem nursuz hem yüzsüz
Hırsız mı hırsız
Kokusu çekilmez ağzının;
Pis, çürük, mikrop
Şizofren bunak, cılk yumurtacı...

Şaban Aktaş
17.02.2019