---




Yağmur sonrasıydı sanırım
Gökkuşağı renginde gülüşlerle
Ellerinde ıslak papatyalarla bana gelip
Kapıyı üç kere tıklatışın



O an
Yüzüne yansıyan yüzümün
Nasıl al bir tutulma yaşadığını
Ve ayna diye gökten indirdiğin ayın şavkında
Mutluluktan parlayan iki çift gözü hatırla
Biri yeşilden maviye dönüşürken
Digeri kahve telvesi rengine bürünmüştü



Leyleklerin ve martıların göçünden sonra
Kışın bu soğuk yüzünde
Yanan yüreklerimizin nârıyla evreni ısıtırdık biz
Ve ben -7 derecede bile donan göle vuran aksinden eğilip
Üç kere öperdim
Başımın tacı yaparak



-İnsanları bırak
Ördekler hatta kurtlar, kuşlar bile kıskanmıştı bu sevgimizi-



Şimdi şehrini tam kıyısında
Bu saattte hayaletler bile uyurken
Yedinci sokağın yetmişbirinci adımında
Adımlarımız birbiriyle dik açıyla çarpışırken
Kederimi tıka basa sevinçle doyuruyorsun ya
O anda ağzımın güldüğü tarafından bütün annesiz kuşlar öpüyor
Avuç içlerime düşen kahkahalarla beslenirken her biri
Mutluluk duasıyla yıkanıyor ruhum



Ve sende nimetten sayıp sevincimi
Yedi harf çok yakıştı ellerime diyorsun
N'den başlayıp tek tek her harfi yüreğinin
İçine içine dolduruyorsun
Nefes nefes sonsuzluk üfleyerek



Ben de "beni sensiz bırakma" diye
Sırılsıklam kirpiklerimle gözbebeklerime yazıyorum ismini
Günah sayılmaz artık alnımdan üç kere öpüşün



Al artık mumyala beni
Kaderinin en ücra köşesine sevdiğimmm..








nagi han