Vâkit ayrılık vâkti: vâkit vuslâtın vâkit
İrinle kan karışmış yaşlarım akar dedem
Ve ....üşüten şubatta yüreğe ateş sâkit
Bugün günlerden keder özlemin yakar dedem

Sessizliğin zinciri boynuma geçirilmiş
Susayana su değil çamurlar içirilmiş
Vaadesi dolanlara ak gömlek biçilirmiş.
Hasretin şu bağrıma kör kurşun sıkar dedem

Karanlığa sarıldın toprak alnından öptü
Ömür ipiliği işte inceldi ve... de koptu
"Azrail onca kuldan senin yoluna saptı"
Velâkin imtihân zor yokluğun yıkar dedem

Hicrân adlı kuyuda boğulan küçük kızım
'Sen', derin kuyuları aydınlatan yıldızım
Sensizim , kimliksizim ağırlaştıkça sızım
Çıplak ayaklarımı akrepler sokar dedem

Ânsız terkedişindi kara kışlara atan
Seni de benim gibi bıraktı amcan, atan
Emânet bedenindir kabir içinde yatan
Yaş'la demlenen toprak amber mi kokar dedem?

Vuslâtı kelam


Mekkânın cennet olsun dedem nûr içinde uyu ..