Ne zaman akşam olsa yaralarım deşilir
Dertleri yüreğime döküyor bu geceler
Sanki ruhuma derin dar kabirler eşilir
Ruhumu bedenimden çekiyor bu geceler

Derin bir sessizlik var tabiat da uyuyor
Sesimi yalnız sade Yüce Rahman duyuyor
Ölmüşüm de üstüme gassallar su koyuyor
Kabus olup üstüme çöküyor bu geceler

Aslında geceleri göstermezdi acıyı
Saklardı yüreklerde gizlerdi hep sızıyı
Dalıp düşüncelere hatırlasam maziyi
Bir yük olup boynumu büküyor bu geceler

Çekilen acılara şahittir dağlar taşlar
Hüzünlerden eğilir dik görünen o başlar
Bedenimi ıslatır gözden dökülen yaşlar
Dünyayı üzerime yıkıyor bu geceler

Kaçamazsın bir yere kendini kandırırsın
Ruhunu tesellisiz bir hüzne bandırırsın
Ateş eder har eder yandıkça yandırırsın
Ateşlerde kavurup yakıyor bu geceler

Ayhan Kocabay

Değerli kalemlerden

Şairlere ilhamdır gecenin efsunu
Yalnızlığa arkadaş kalemedir meftunu
Şiirlere biçilir allı morlu kaftanı
Kalemi hece hece dokuyor bu geceler ...Kardelen ...Hocama teşekkürler

Uzun düşündüğüm yol artık daha kısaldı
Gecenin tüm yükünü birde üstüme sardı
Kendimi mi yitirdim aklım nerde kaldı
İçten içe beynimi söküyor bu geceler...İshakaras...Üstada teşekkürler