ilk başında hayrı olmayanın
sonunda hiç hayrımı olur
bana bir zehir zıkkımlı zor bir yol ettin dünyayı
her adımın doyulmaz bir tamaha yalın ayak
sorgusuz sualsiz koşuyor
hiçbir hal ve hareketin de çıkarsız olmadı
bundan gayride hiç olmaz artık

ahların ateşinde anarken gönül yokluğunu
sanki bir karanlık kader oldun şu bahtsızlığıma
alnım kara tahtan gibi hırsının çizgileri ile dolup da taşıyor
ferahlık haram iken bana
şu gönlü daha kaç parça edebilirsin ki
acının dahası cehennemden gelmedikten sonra

bir biri arkası sıra tüm sevgilerim sanki bir kara tren
işlerin bitişinde sadece kara bir duman bıraktın arkanda
aciz ve bir yaralı ceylan gibi şefkat ararken
zehirli dilini bir hançer gibi batıracağını
hiç mi hiç ummadım ki senden
vuruldum yaralandım
ve yüz üstü sürünerek örselendim hokkabazlıklarından

sanma ki yanına kar kalır bu nankörlüğünün ahvali
Allaha havale
boynundadır kırık kalbim ile boyun büküklüğümün vebali

farkına varacaksın elbet bir gün sinsi kötülüklerinin
ama ben hatırlamayacağım bile seni de yaptıklarını da
bilemeyeceğim soruya cevap aramak hiç huyum değil ki
var mıydın yok muydun serap gibi geçip gittinse hayatımdan
yolunun yokuşu dik ve bol ola

elbet bir gün o duygusuz vicdanın da kanar
her kanamasında
sana yaptığım insanlık burnundan fitil fitil gelecektir
yerle yeksan oluşumun her yıl dönümlerinde...



AZAP(Kadri Atmaca) 03.02.2019