Ömür de bir sayfa daha..
Güneş pencelerini açıyor.
Gece resimleri siliyor.
Sabah tekrardan boyuyor seni.!
Her defasında dahada kırmızı oluyor kalbim.!
Gözlerini kapatıp evet diyorsun.
Tarihe karışıta geri geliyorsun.
Çoğu zaman içinde kuşlar uçarken.
Diğer zamanlar susmanın rengini çiziyor kalem.!
Evet şu kalem benim en iyi dostum.!
Hem gece hem gündüz sevgilim.
Hiç boş kalmıyor ruhum kelimelerle aşk yaşıyor.
Cümleler danstaki sevgilim.
Çoğu zaman ruhum sadece kelimelerle sevişiyor.
Evet ben ancak ozaman çıkıyorum maviliklere.
Yalnızlığımı deli bir bıçak biliyor.
Aptal bir kahkaha çıkıyor kalemimden.
İçimdeki kadın sa hem gülüyor hem ağlıyor.!
Gözlerimse kırmızıyı haykırıyor.
Acaba ben içimde kaç kadın taşıyorum.!
Kalem söyle o kadınlara .
Ben sadece kırmızıyım.!
HATİCE NİLÜFER KARADAŞ