Kötülük etmeden pişman olmanın en iyi şekli, iyilik etmektir. bretonne

Web Zaman Damgası



"EN ÇOK HÜZÜN YARAŞIR..." isimli şiir 9.1.2019 16:47:23 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında
Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir.
Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.


Şiiri Görmek İçin Tıklayın

EN ÇOK HÜZÜN YARAŞIR...
9.1.2019 16:47:23


Aşkın tebaasına yenik düştüm sonunda;
Derken savruldum beyit beyit
Geceye hükmeden esaretinde soğuğun
İçimdeki neşteri yok saydım ansızın:
Ben ki kazurat bir izlekte,
Kâbusu şehrin
Hangi minvalse yüreğimi dokuduğum
Sükûtun da zaferi her bir edim.

Elemle kesişen kefareti de boca ettim günbegün
Başakların doluluğunda
Eğildim kendimce
Sadece Yaratanın nezdinde küçüldüm düğüm düğüm
İçimdeki göbek bağına değen neşterle
Annemin yüzünü okşadım her öğünlük hüzünde
Dirildiğime kani gelgeç bir ümitle
Son bildim de bunca efkârı.

Aşkın hitabesinde sadece bir satırım:
Yaşıtım hangi imgeyse
Satarım da cahil hükümleri;
Aşkın meftunu göğün
Parantez açtığı her izbede
Ben bir şehla düşün ta koynunda
Şerden uzak kılsın Tanrı yeter ki beni
Bir de görücü ellerinde ömrün
Sırlarımın beratını versin.

Eziyet benzeri yeşeren her gün:
Ahkâmların kursağıma takıldığı hangi hitabet ise
Ben ki;
Kaftanıma sarıldığım beylik bir gölgeyle
İçime çemkiren iblisin hatırasını yok sayıp
Meleklerin dirayetine bandığım ömrün
Her satır arasında,
Annemin gözlerinde hala bir goncayım:
Kiminin küçümsediği benliğimle
Ben asla bir kor hece değilim de hani:
Ne güldüğüm yalan
Ne tetiklenen hüznüme sahip çıkmadığım
Sanma ki ayan beyan bir sanrı.

İçimi geçirdim
İçim geçmeden evrildim bir ömür boyu:
Ah’ların nazarında âşık benliğimi
Devşirdim
Bir dervişin sırlarına haiz öngörümde
Asla da solmadım
Gülümsediğimi kar bildim
Ağladığımı
Gizlediğim ne çok meftun düzlem;
Ne çok yanlı yerli yersiz sitem
İçimdeki devasa yangın;
Elbette aşkın şeriatı büküldüğüm günbegün.

Görmezden gelinsem de bu kâfir düzende
Ben asla beynamaz bir sitemi dillendirmedim
Gönül gözümde.
Yorgun neşriyatın yorgun hümayunu;
Kabir azabı dediğin ne ki;
Yaşamakla ölümü dillendirdiğim gel-geç her gün.

Bir yanım uyuşuk
Bir yanım uyumsuz bin bir avamla
Yer değiştirir de değiştirir
Gözlerimi kaçırmadığım nasıl ki aşikâr,
Aşkla dolup taşan yüreğime
En çok hüzün yaraşır
Gıyabında evrenin
Garipsenen sakil benliğin
Nakşında bir gölgeye denk düşerim takriben
Ayarını kaçırdığım gidip geldiğim bu garip düzlem.



© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL