Seyrederim lacivert akşamlarda
Çivit rengi gök kubbeyi yırtarak
Usulca fısıldarım rüzgara
Anlatırım lacivert akşamların büyüsünü
Kanadı kırık bir o kadarda demli yüreğim
Hercai hayatımın topladım tasını tarağını

Kaygılanma
Karalanma
Başım dik yürüyorum ziftin ortasında
Bulaştı en karası yüreğime
Yüzüm gönlüm yara
Ayaklarım ise tam baş bela

Ziftin içinde yürümek o kadar zor ki
Bir seherin şavkıyla
İklim değiştiren mevsimin otağına
Sebepsiz
Nedensiz
Tüpsüz dalgıç gibi atlıyorum ziftin ortasına
Üryan bedenim benlik kavgasında
Dehlize sıfır kilometre sürat yarışında

Çaresiz
Yeknesak
Kalem rahatsız
Sus diye hayıfta
Nazlım huzursuz ,dalgalanıyor saçları
Rüzgarda
Ey maral bakışlım
Seyret bendeki seni
Kim kalem
Kim kağıt
Kim şair?
Bu şiirin sonu senli benli mi?

Yoksa yabancılaştı mı?
Taçlandırmak yüreğimizdeki seviyi
Demli demlimi
Yoksa,
Bu sevda döşümüze
lehimli mi?