Sabahın ortasında bir koku duyulur etrafta
Bir kasaba yumulur uykuya

Sabahın ortası bir koku sardı etrafı
Hayal edin, betimleyin o anı
Bir yumuk çocuk, ağzı köpürmüş
Ciğeri boşalmış
Kan değil, elma değil bu
Minnacık eli kaleme değmiş değil
Bir yavrucak, gözleri daha nemli değil
Gözleri yere yumuk
Garipçik toprağa konmuş
Öylece dizini yummuş annesi
Isırık havanın sisine bürünmüş
Koku değil, barut muydu?
Yavrucağımı kucağımdan koparan
İnsan mıydı, bunu yapan der gibi...
Gözleri süzülmüş dalmış o da uykuya...
Hemen kenarda bir bacı
Saçları daha taralı değil
Gelinliği boylu boyuna değil
Kokulu bir havaya süzülmüş
Dalmış hayalleri...
Betimleyin beyler
Kan değil, elma değil kokan
Kin ve meşrebin kıskacı boyutunda metreler süzülmüş etrafa
Bir anneydi çocuğu daha kimyager değil
Ortak kaderleri, birde tarihleri vardı onların
Ölüm tarihleri...
Mezar taşına konacak birde adları
Hayatın selası onlar içindi
Bir ölüm nasıl kokmaz
Bir insan nasıl ölmeli diyenlerin eseri bu...
Halepçe bir yanı öksüz bir yanı önsüz kasaba