Adımı soruyorlar benim
Kıymet bilirsen şefkattir benim adım
Bilemezsen ölüm....
Ölümle yaşam arasında ince bir çizgiyim
Bir yanım cennet, bir yanım cehennem
Arafta değilim....
Yokluğumu bilirsinde varlığımı göremezsin
Bazen bir beşşikte ninni
Bazen bir garip şairin kalemi olurum
Ayaktayım her daim Elif gibi
İletken bam tellerim Vav gibi
Sonsuzluk gücüm....
Ben geçmişe ışık tutan
Tarihin kendisiyim
Şahika yıldızlarda parlayan
Aydınlık geleceğim
Bu vatanın her karış toprağında
Bir damla suyum
Ben bu vatanın istiklali umuduyum....
Gecem olmaz benim, gündüzü bilmem
Yirmidört saat nöbette
Elim hep tetikte
Gücüm teknoloji, elhamdulillah imanım sağlam
Dört mevsimi aynı anda yaşarım
Soğuğu hissetmez bedenim
Sıcakta kavrulmaz
En sert fırtınalara kafa tutarım
Yıldırımlar az gelir bana....
Bir elim Hakkari’de
Bir elim Edirne’de benim
Bir yanım güneşe merhaba derken
Bir yanım geceyi ağırlar
Evimi barkımı sormayın benim
Kartalın bile cesaret edemediği tepeler
Kimsenin gitmediği yerler....
Tedbirimi alsam da, ölümle kol kola gezerim
Korkuyu karanlığı, cesaretimle ezerim....
Sınır boyunda Mehmetçiğin gözü kulağı
Bir çocuğun kaleminde hayal dünyası
İşçinin alın teri, yediği bulgur aşı
Ben Anadolu’da buğday tanesiyim....
Pranga vurulmayan nehirlerde, umut ışığı
Ferhat’ın külünkü, sevdiği aşığı
Ben Tuna’yla Fırat’ın nikah yüzüğüyüm....
Gücümü tartışmayın benim
Bazen toprağın bağrında maden
Rüzgarın kanadında hayat bulurum
Güneşin harında şuasıyım ben
Bir damla su can verir bana
Görünmez yüzüm....
Ben akabe yollara trafolar diker
Sarp kayalara teller çekerim
Umut eker sevgi biçerim
Bir garibin evinde ışık olmak için
Canımdan geçerim....
Ben denizde balık
Gökyüzünde kuşum
Dağlarda yol
Raylarda trenim
Buğazlarda köprüyüm ben....
Adımı soruyorlar benim
Benim ben, ben kim miyim
Yediğin bir lokma aş
Karanlıkta elini tutan yoldaş
Mühendisi memuru işçisiyle gardaş
Ben Enerjinin Gücü TEİAŞ...........

Sadık KARADEMİR