Hayat çok uzun maratonlar ile gelip geçti
kimi zaman oturup bir köşede gizli gizli ağladık
Kimi zaman babamızın, aldıģı bir kara lastik sevinci ile,
Gece boyu şafağın açmasını bekledik.
Mutlu olmayı bir yamalı pantolon ile gezerken,
Ellerimizi cebime koyunca,
onun sıcaklığını kalbimizin içinde his ettik.

Yeri gelince şimşekler çakınca yağmurda ıslanıp,
Yağmurun ne kadar romantik olxuğunu anlayıp,
Kısık bir seste türküler söylemeyi öğrendik.
Dünyanın acımasız sürüveni içinde sevmek nedir onu öğrendik..
insanları, tabiatı gök yüzünü ayı güneşi sevdik.
Her şeyden öte sevmeği öğrendik.

Seni meltem rüzgarlarında savrulan,
siyah saçlarından tanıdım seni.
Ellerinde güneşe hasret bir tutam ümit çiçeği ,
saklanıyordu.
Hadi dedim zaman,
hadi,bir lâhza dur,
yürüme yeter.
Mutluluk gelmiş dayanmışken,
yüreğimin kapısına,
son bir şans daha ver.

Erguvanlar bahara küsmeden
kardelenler üşümeden
yetişmeliyim laleler diyarına.
Tükenmeden henüz tüm hayallerim,
varmalıyım aşkın deminde tüten o haz yağmurlarına.

Ayrılığın adını unutmuş kuşlar kadar vâkur,
Ve hasreti kayalara vura vura öldüren,
,hırçın bir dalga misali.
Adımlarımda saklanan adının her hecesine,
kazılsada ateşten bin çukur.
Rüyalarda değil artık.
işte karşımda asırlardır ıssız bedenime ,
aradığım huzur.
Yollar uzak olsada sevdama.
yıllar yasak koyamaz asla sana.

Onca yıl yaşadımda ne oldu 
sanki,kader merhem mi oldu ,
bir nefes kadar yaralarıma.
Lâl olan dilim midir yoksa,
dile yâr olan bir selamlık
karanlık gölge midir,yazılan mısralara.
Dudaklarımın tuzunda yaşayan ,
son ümit kırıntısıdır, şimdi vuslat
aşk..ki..
Aynı cehennemde yaşamak kadar güzeldir 
seninle. Sevdiğim.