Mert bir şiiri kundaklayabilirim
Asılsız imlerin düşüp derdine
Derdest olmuş cahil benliğimi
Kirletmeden gecenin katranı
Sonlanmayı talep edebilirim
İki öğün arası sızmışlığım kadar yeknesak
Bir bulutun gövdesinde.

Bir lahit belki bir kusur;
Yalın bir düş ne derece özür?
Kayıtsız bir var oluş şarkısı
Ne kadar üzer ki insanı?
Delişmen fıtratın hükümranlığında
Zamansız bir ayrılık acısı.

Bir nüsha daha sunmalıyım:
Bakir suretlerin alın yazısına dokunmadan
Elimdeki renk cümbüşü solmadan
Bir seher vakti romantizm körüklemeden
İçimdeki çılgın ve vakur kızı.

Atak geçiren bir şiirde çalakalem hüsran
Demediğim kadar mutlu mu olacağım
Her gülümsediğim an?
Ki sobelendiğim bir kuytu;
Ruhun ifrata kaçan uykusu:
Deliksiz bir göğün zaferi madem
Işık hızında inen rahmetin özlemi
Dolarken içime
Bir şiir daha kundaklasam çok da görmesin
Yazılmayan şiirlerin varisi.

Kumpanyası belki devrik cümlelerin;
İrkildiğim dehlizlerde
Cümbüş misali tüm sözcüklerin serildiği
Boşluğu sunarken veryansın
Yüklü bir ömürden çaldığım
O gizemli cümleyi henüz unutmadan…