Varsın bilmesin kimse son gelinen noktayı
Nasılsa idam etti acı zamanlar beni
Zihnimle sürülüşü gözlerimde rotayı
Ne sırtımda taşınan tennurem anlar beni



Ammar kadar hüznüme ağır gelen suskunluk
Bağrımı yurt edinen sanmayın iki günlük
Sizde sabah dinçliği bende asri yorgunluk
Aynalara küs bakan ne çehrem anlar beni



Akreple yelkovanın dalaştığı her anda
Belki de benle zaman en ağır imtihanda
Şiirlerin şairi astırdığı cihanda
Tarihe not düşmeyen ne firem anlar beni



Bir insan ki kendine ya muhacir ya ensar
Yüreğini ayazdan kollar takati kadar
Kovanında oğulun beklemesiyse şiar
Ağırdan alan bahar ne cemrem anlar beni



Hakikat; içimdeki yürünen yol üzeri
Hakikat; içimdeki atmosferde güz yeri
Ben; bana sığındıkça bıraktığı iz yeri
Ben; candan sıyrıldıkça ne hücrem anlar beni...



Nezahat YILDIZ KAYA
11 KASIM '18