Sen gittin de Efendim dünya aniden durdu
Bilalin ezanları hiç okuyamaz oldu
Okumak isteyince hıçkırığa boğuldu
Sen gittin de bahçende güllerin kokmaz oldu

Sen gittin de Efendim bulutlar hüzün doldu
Fatımanın içleri mateminden kavruldu
Altı ay sonra ölüm yoluna pusu kurdu
Sen gittin de dünyada baharlar hazan oldu

Sen gittin de Efendim alem hüzne garkoldu
Aişen ayrılığın acısıyla yoğruldu
O sana hiç doymadan hasret kaderi oldu
Sen gittin de kainat mutluluğu unuttu

Sen gittin de Efendim bahar sonbahar oldu
Ömerin yüreğinden mızrak yedi mahfoldu
Kavuşma arzusuyla o ömrünü doldurdu
Sen gittin de alemler kederlere boğuldu

Sen gittin de Efendim yer gök hep ağlar oldu
Ebubekirin ise can evinden vuruldu
Yüreği yandı yandı köze döndü kavruldu
Sen gittin de bülbüller güllere ötmez oldu

Sen gittin de Efendim göğün rengi bozuldu
Alin dönersin diye yollara bakar oldu
O canını mübarek avucuna koymuştu
Sen gittin de yıldızlar yalnızlıkla buluştu

Sen gittin de Efendim müminler acı doldu
Ümmetinin boynunu kafir zalimce vurdu
Müslümanlar içinde parçalanmaya durdu
Sen gittin ne yazık ki bize olanlar oldu
Ah Efendim ümmeti içten yıkanlar oldu!..

19 10 2017...........