Ey sevgili yazarlar, ben ağlarken siz,
Hep beni teselli edersiniz, her an çevremdesiniz,
Yazılarınız yatıştırdı doyumsuz düşüncelerimi,
Hepinizi seviyorum, dostça, akrabam gibi !...

Parıltılı rüyalarımda, şiirin oğlu,
Seçkin topluluğunuz görüyorum ki beni seçti;
Bana cesaret veriyor sesiniz. Size gençliğimin
Nasıl sıkıntılar içinde geçtiğini, nasıl yazdıklarımı beğenen
Bir dostun olmadığını söylüyorum.
İlk mısralarımı onları yazmayı bilmeden yaptım ;
Çalışmamı yasakladılar bana,
Oyunun yasaklandığı gibi tembel çocuklara .
Ve herkesten gizliyordum, suçun gizlendiği gibi,
Şairliğin arzularını ve yüce eğilimlerini !...

Çektiklerime bedel olarak, işte siz,
Defne dalını ellerinizle bana getirdiniz.

Louise Colet (1810-1876)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Şiirin oğlu : “Apollon’un oğlu” “Ozanlar” anlamına gelir, burada “şiirin oğlu” “ozanlar” anlamında kullanılmıştır.
Defne dalı : Zafer ve ün sembolü.