Bisikletten düşen çocuğun
kanayan yarasıydı
Içimdeki yaran.
Her kabuk bağladığında
Tırnaklarıyla kabuğu kazıyıp
Tekrar tekrar kanatan çocuğun
dizleriydi
dirsekleriydi
Yüreğimdeki yaran.
Her seferinde gözleri yaşla dolar
Annesi kabuğu niye elledin diyecek
Kızacak diye
Biriktirir yaşları akıtmaz
Yutkunur usulca
Içine akıtır göz yaşlarını çocuk.
Biraz mahcup
Biraz üzgün
Ürkek bir tavırla
Yanlışlıkla oldu elim değdi kabuğa der çocuk.
Işte benim de yanlışlıkla oldu
Kabuk bağlasin
Artık iyilessin dedikce kendime
Tırnaklarımi geçirip
Yaramı yeniden kanatiyorum.
Gözlerimde biriken yaşları
Bisikletten düşen çocuk gibi içime akitmiyorum üstelik.
Biraz mahcup
Biraz ürkek
Bir hayli üzgün bir tavırla.
Saliveriyorum yanaklarımdan aşağı
Ve her seferinde yarama değiyor
Tuzdan yaniyor
Çok acıyor dizlerim
Çok aciyor...
S.B 01.10.2018
Fotoğraf bana aittir