Hiç unutamıyorum, gizli günlerimizi,
İlk öptüğümde seni, öpemedin demiştin,
Deme ki hatırlatma, bana dünlerimizi,
Tekrarladığım zaman, anzer balı yemiştin.

Birden doldu gözlerin, beni hüzünle yıktın,
Küstün mü yoksa dedim, başını öne eğdin?
Bilmiyorum der gibi, omuzlarını sıktın,
Kirpiklerin okuyla sonra sineme değdin.

Bırakacaktım size, gitmek istemiyordun,
Gece geç vakit oldu, hayır deyip direttin,
Ben tedirgin olmuştum, sen se hiç korkmuyordun,
O günden sonra zaten, beni perişan ettin.

Bunlar yalnız ilk günden, çok ufacık bir bölüm,
Anlatamadıklarım, katlanır yüküm ağır,
Nihayet firkat vurdu, ayrılık canlı ölüm,
Bir yanardağa döndüm, hâlâ kulağın sağır.

Yıllarca her günüme, bir güneş gibi doğdun,
Yaktığım ateşinle yüreğimi dağladım,
Güneşimi söndürüp, beni hasrete boğdun,
Ardından çocuk gibi, hıçkırarak ağladım.

Bu dizeleri oku, var mıdır bir hilafım?
Kıskançlığım yüzünden, evet kalbini kırdım,
Özrümle af diledim, ama olmadı affım,
Kaç defa cehenneme, o suçum ile vardım.

Bana bunu sorarsan, müstahakım dayağa,
Ama ne yapacaktım, susmazdı telefonum?
Benim tek üzüntümsün, af için kalk ayağa,
Affet helalleşelim, böyle gelmesin sonum.