Ah sevda zalim sevda, yıktın gönül hanemi,
Bırakıp gittiğin yük, çekilmez bin katırla,
Kopardın yüreğimi, viran ettin sinemi,
Nasıl boş bir dünyaya saldığını hatırla.

Her zaman içimdeyken, o en duygusal parçan,
Düştü yaban ellere, harcan güzelim harcan,
Senden çektiklerime dayanamazdı her can,
Yine de demem bende, öldüğünü hatırla.

Çok iyi biliyordun, peşimde niceleri,
Dillerinde en tatlı, en süslü heceleri,
Telefon ederlerdi, gündüz ve geceleri,
Senden kopmadığımı, bildiğini hatırla.

Bizim okulda derdin, âşık sana iki kız,
Derdim ki bu dünyama, sensin yegâne yıldız,
Onlara kardeşim de, olsunlar bana baldız,
Ne kadar neşelenip, güldüğünü hatırla.

Nasıl bir özveriyle âşık olmuştum sana,
Ama küstüğün zaman, hançer saplardın bana,
Çılgınlaşır uyardım, her yanıma koşana,
Moral bozuk yüz asık, dolduğunu hatırla.

Darılıp ayrılanda dünyam dönerdi çöle,
Kavuştuğumuz zaman gül olurdun bülbüle,
Şimdi düştüğüm hali gelip de görsen hele,
Bir ölü farz et öyle, bulduğunu hatırla.

Ayrılıp kavuşanda, nasıl gülerdi yüzün?
Peteği süzer gibi damlardı her bir sözün,
Ne olur yine aynı şevk ile dolsa özün?
İki gönlün ne mutlu olduğunu hatırla.