Yanlıştı hayatta birşeyler
Herkes gibi görmemek
Sırrı belki bu kural koyanın bize
Kendinden geçip canlardan geçmemek
Sizin bildiğiniz gibi değildi belki
Erken yanıldınız, her zaman ki gibi
Oysa başka bakabilmek
Pencereden bakarken ufuktaki
Dağınık ışığı görüp merak edeceğine
Keşke, keşke camdaki kiri görseydiniz
Kimbilir o berrak ışığı dağıtan odur.
Zaten varlığımız yanlıştı
Ben kavgasında geçen yığınlarda
Bir bardak su, biraz hava lazımdı
Yoktu öyle büyük arzular
Oturup dinleyecek bir dost
Bir fincan kahve ve cığara
Dil söylecekti cesareti kadarı
Kalanını fincandan okuyacaktık.
Sonra dönüp yolumuza gidecektik.
Canı yanan dostlara merhem
Kendimize acı olacaktık
Buydu varı yoku hayatımızın
Ne kahve kaldı masada
Ne yanında tütün ve çakmak
Tavan, duvar ve kalem
Her daim baki kalan
Ne bir nefes, ne de bir ses
Herkes gibi göremedik işte
Şu hayatı.
Su olduk el ateşine
Alev olduk göz yaşına
Derken buhar olduk
Lal olduk, elif olduk, el olduk.