Yanlıştı hayatta birşeyler
Herkes gibi görmemek
Sırrı belki bu kural koyanın bize
Kendinden geçip canlardan geçmemek
Sizin bildiğiniz gibi değildi belki
Erken yanıldınız, her zaman ki gibi
Oysa başka bakabilmek
Pencereden bakarken ufuktaki
Dağınık ışığı görüp merak edeceğine
Keşke, keşke camdaki kiri görseydiniz
Kimbilir o berrak ışığı dağıtan odur.
Zaten varlığımız yanlıştı
Ben kavgasında geçen yığınlarda
Bir barak su, biraz hava lazımdı
Yoktu öyle büyük arzular
Oturup dinleyecek bir doat
Bir fincan kahve ve cığara
Dil söylecek ceasareti kadarı
Kalanını fincandan okuyacağız.
Sonra dönüp yolumuza gideceğiz.
Canı yanan dostlara merhem
Kendimize acı olacağız.
Buydu varı yoku hayatımızın
Ne kahve kaldı masada
Ne yanında tütün ve çakmak
Tavan, duvar ve kalem
Her daim baki kalan
Ne bir nefes, ne de bir ses
Herkes gibi göremedik işte
Şu hayatı.
Su olduk el ateşine
Alev olduk el yaşına
Derken buhar olduk
Lal olduk, elif olduk, el olduk.