Zifiri karanlık bir geceydi
Göz, gözü görmüyordu
Yıldızlar bile
Göçüp gitmişlerdi gökyüzünden
Bir başına perişan halde dolanıyordu
Yağan yağmurla sırılsıklam olmuş
Saçlarından damlayan yağmur damlaları
Yüzünü düşüyordu
O minicik elleri üşümüş
Kıpkırmızı olmuş soğuktan

İçim cız etti görünce
Ne ararsın yavrum dedim, sen bu gecede
Ne ararsın
Kimin kimsen yokmu senin
Baktı gözlerime
Öyle baktıki
Eritti içimi
Sadece başını kaldırıp
Bir cık diyebildi

Hadi gel benimle dedim
Islak giysilerini kurutalım
Bir sıcak çorba iç, karnın doysun olurmu
Birden çekti ellerini
Yok dedi
Yok olmaz
Kızarlar bana
Kim kızar yavrum demeye kalmadan
Karanlık sokakta kayboldu gitti
Ardından bağırsamda, duymadı beni

Ne zaman ki yağmur yağıp, fırtına çıksa
O çocuk gelir, gözümün önüne
O günkü gibi içim yanar
Tıpkı onun gibi üşürüm bende
Çocuk, şimdi kim bilir nerdesin nerde