Git soluksuz özlemler bulsun seni
Dönme kırılgan hayat zaten
Çaresizlik içinde ezilmişliği
Yaşama ne olursun susuyorum
Bir kere daha bir daha asla
Konuşmamacasına git adın
Bir zamanlar saklı sevdamdı
Seçilen yollar vardı son durakta
Hepsi hayatın çizgi romanıydı
Atılıveriyordu balkondan
Merdivenden elbet atacak seninde
Kalbin sahtekarlıktan uzak hiç
Atmadığı kadar ve elbet görülecek
O vakit gerçek yüzün üzecek
Üzülecek ne kaldı var mı yeşilimsi
Açan sevda ağacı aslında kuruyan
Kimdi neydi inim inim inleyen
İncecik fidandı ve sen yine git
Dönüpte ardına bakma düşünme
Kurutulan ağaç nasıl gözyaşı
Dökermiş çöl misali ormanlar
Nasıl seli çekermiş bilme
Kalmadı dalında yaprak ilk baharın
İlk günü yaşama tutunma yolunda
Gayret sunsada sen yine git bu gidiş
Sondur üzüpte keyiflene bileceğin
Bir başka İbrahim’in yoktur

İbrahim KANDAMAR
06.11.2009