...
Paslı bir jiletle intihar etmiş karıncayı
Kendi mezarına doğru çekti dinozorun biri
Tetanos olmasın diye delik deşik etti cesedini
Güneşi hiç görmeyecek bir sokağa gömdü sonra
Ve hırkasını örttü toprağının üzerine
Her şey yoluna girmiş gibi gözükürken
Seküler bir balık zıpladı oltamdan
Dur ihtarına uymadı hiç bir peygamberin
Takma dişleri ile ısırdı tüm sevaplarını
Cebinde bir paket samsun cigarasıyla
Kendi cehennemine doğru yürümeye başladı...

Yürüdükçe, yolun daraldığını fark etti
Zamanın ise genişlemeye
Yolda plakası çamurlu bir tiryaki gördü
Selektör yapıyordu şişedeki acılarına
Belli ki okyanusu boğmaya niyetliydi bu gece
Meze diye çağırdı balığı sofrasına
Topukları çatlak geçmişi geçti gözlerinin önünden
Kamaştı kirpiklerine asılı günahları
Bariyerlere çarptı son model arabasını
Yüzünü gizleyen makyajı döküldü suratından
Kaldırıma giydirdiği gömleğinin üzerine oturdu
Soğuktu kaldırım ama sıcaktı yaraları
Çürümüş sakallarından da ayetler düşüyordu
Dimağına yabancı lakin diline aşina olan ayetler
Tanrının da kendini terk ettiğini anlayınca
Ne kadar yalnız kaldığını anladı
Gözlerini kapatıp gölgesine sarıldı
Pıhtılaşmayı beceremeyen kan sızıyordu damarlarından
Gölgesi ağır ağır kendinden uzaklaşmaya başladı
Asgari ücretle çalışan nefesi kesildi aniden
Ölüyordu ama bir ağlayanı bile yoktu
Gözyaşlarını nakit olarak çekti vezneden
Boş bir mezara sarılıp, kendi cenazesine ağladı...
....