sevgiliye sarılma provası bahçede
bahçede korkuluk aşkı tasarlıyor
hep böyle kargaları korkutup kaçıracak değil ya
belki bir dost bir arkadaş arası bulup
ufku rahat bir sevgiyle öpüşeceğimiz olur

sonra şu çatıda kırmızı kuşlarla kardeş
dereye uçar çiçeklerle konuşuruz
ağzımızda bulut yarası bir kaç harf
düşeriz toprağın çoğalan karnına

ah o uzak denizlerden seslenen sevgili
gecenin kuzeyinde parlayan
tatlı ışık salkımları bizi sevindirecek
koyu mavi elleriyle silip göz yaşlarımızı
gülümseyecek kalbimize

uçurumlardan düşme korkusuymuş
ağırlığımı taşıyamıyor değil
hafiflik duygusuyla uyanırken
günün masal basamaklarını koşarak çıkan sevinç
sevinçli bir bahar oluyorum sana düşünce

çabuk uzayan sarmaşığa ilişip
yakamozlara gülümseyen yapraklarımıza bakalım
sen in yere istersen
istersen bir karıncayı sev
buluşup çoğaldığımız da
toprağımızı süsleyen yağmur ne güzel.