Bağırtlaklar; yerde, gökte her yerde,
Sağda solda çok insanı yorarlar.
Haram helal ne bulsalar hep yer de,
Döner, mazlumlardan hesap sorarlar.

Söz söylenmez doğrusunun üstüne,
Toz kondurmaz çıkarının büstüne,
Göz koyarlar onun bunun postuna,
Çamur atar hem herkesi kararlar.

Bağırtlaklar; yemek için hep varlar,
Yerle yeksan olur ahlak hem arlar,
Çalar çarpar kırk bin ceviz kırarlar,
Sonra kalkar her tuzağı kurarlar.

Kendisini halktan üstün görenler,
Ak ak yuyup kara kara serenler,
Utanmadan sıkılmadan yarenler,
Başkasında hep bir kusur ararlar.

Bağırtlaklar; bismillahla devşirir,
Kendinden de tereddüte düşürür,
Vaat cennet, cehennemde pişirir,
Bu dünyayı sırtlarına sararlar...

Özcan İşler

Bağırtlak halk ağzından ad 1. yabanördeğine benzeyen, orta büyüklükte, koyu kurşuni renkte, adını ötüşünden alan, geceleri çok öten, eti sevilen, göçmen bir av kuşu.
2. sıfat mec. bağırarak konuşan, çok yaygaracı, çok gürültücü, çok geveze (kimse).